Vanaf het moment dat ik met kinderen ben gaan werken, heb ik steeds aan hen gevraagd: ‘Wat gebeurt er in je hoofd wanneer je dat doet?’ De grootste bron van informatie zit voor je neus in je eigen praktijk. Kinderen geven je zoveel informatie over hoe het bij hen werkt en welke strategieën zij ontwikkelen om tot oplossingen te komen. We vergeten het vaak gewoon te vragen.
De wetenschap achter het onderwijs en leerproblemen als dyslexie, is steeds meer afgedwaald naar wat er in het brein gebeurt. Men is op zoek naar waarom het verkeerd gaat bij het kind, meester in het vaststellen dat er een probleem is en men blinkt uit in het onderzoeken van die problemen, maar dan …
Lees verder