• Facebook
• Instagram
• Linkedin

Website

Lilian Booltink

Lilian Booltink is beschikbaar voor jeugdzorgtrajecten via Kernvisie methode. Ook specialist voortgezet en vervolgonderwijs.

Telefoon: 06 - 30 16 30 05

Kluivingskampenweg 40
9761 BP Eelde-Paterswolde

3 vragen aan Lilian

1) In welke hoedanigheid werk je met de Kernvisie methode en wat is voor jou de reden om juist de Kernvisie methode toe te passen?

Ik werk als kunstdocent in het vmbo, waar ik heb gemerkt dat veel kinderen de tafels niet beheersen, slecht kunnen hoofdrekenen, de werkwoordspelling niet begrijpen en bepaalde spellingsfouten blijven maken. Eigenlijk beheersen ze de basis vanaf groep 5 niet goed genoeg en is het niet zo gek dat alles wat daarna geleerd is, niet is blijven hangen; er is geen goed fundament gelegd. Ik kom veel leerlingen tegen, die niet meer in zichzelf geloven. Vaak is er na onderzoek een stempel op gedrukt, waardoor ze zelf overtuigd zijn dat ze het ook niet kunnen leren. Het plezier in leren en school is weg.

Toen mijn zoon naar groep 6 ging, bleek dat hij taal en rekenen op het niveau van groep 4 beheerste. Hij had heel goed door dat hij bepaalde dingen niet zo goed kon als anderen en dit had ook direct invloed op zijn zelfbeeld. Hij had last van negatieve overtuigingen en belemmerende gedachten. Ik wilde voorkomen dat hij ook zou blijven steken bij groep 5. Ik ging zoeken op internet en kwam uit bij de Kernvisie methode. Bij het lezen van de verschillende type leerstijlen herkende ik mijn zoon direct in de kinesthetisch/visuele leerstijl. We zijn naar een Kernvisiecoach gegaan en na een half jaar presteerde hij weer op zijn niveau en was zijn zelfvertrouwen gegroeid.

Dit was voor mij aanleiding om de opleiding te gaan doen. Ik werk nu alweer vier jaar als Kernvisiecoach en ontvang wekelijks cliënten. Op de school waar ik werk, begeleid ik ook leerlingen die tegen iets aanlopen wat het leren of de schoolgang belemmert. Ik kan hier niet een heel traject met ze doen, maar ik gebruik delen van de Kernvisie methode en zelfs dat werpt al zijn vruchten af.

2) De Kernvisie methode gaat uit van 4 leerstijlen (visueel, kinesthetisch, auditief en digitaal). Wat is jouw voorkeursysteem en hoe zet je die in voor je cliënten/leerlingen?

Ik heb een sterke voorkeur voor de visueel/kinesthetische leerstijl. Ik herkende mezelf meteen in de beschrijving toen ik het e-book las wat op de website van de Kernvisie methode staat. De manier van leren is voor mij vanzelfsprekend; dit is gewoon hoe mijn brein werkt. Overigens zie ik geen bioscoopscherm, maar een soort ruimte of heelal; Het is zwart en er verschijnen witte letters als ik een woord zie. Soms zeggen coachees dat ze zich geen bioscoopscherm kunnen voorstellen. Dat snap ik wel en dan vraag ik wat ze wel zien. Al een aantal keren is het gebeurd dat ze een lucht of ruimte beschrijven. Dan vertel ik over mijn heelal en is er meteen verbinding.

Ik vind het fascinerend hoe ons brein werkt en zet mijn creativiteit in om erachter te komen hoe het bij mijn cliënten werkt. Als ik iets wil uitleggen, maak ik er een tekeningetje bij. Als ik iets wil leren, heb ik er graag een plaatje bij of ik moet het zelf eerst uitvoeren. Ik moet iets zien of voelen, dan onthoud ik het. Meestal werkt het ook zo bij de kinderen die bij mij komen. Er is herkenning en ik denk dat ze zich daardoor gezien voelen. Als dan na een paar weken oefenen blijkt dat er vooruitgang is, groeit ook het zelfvertrouwen weer.

3) Wat is jouw passie? Waar doe je het voor?

Zelf hou ik ervan om nieuwe dingen te leren. Leren is heel leuk: het gevoel als je iets ineens kunt of begrijpt, vind ik fantastisch. Dat is niet zo gek, want op het moment dat je iets nieuws hebt geleerd of een doel hebt bereikt, maakt je lichaam het gelukshormoon dopamine aan.

Veel kinderen ervaren dit denk ik niet meer bij leren. Er moet altijd een extra beloning zijn. Misschien komt dit door games, waarbij er altijd iets te winnen valt. Niet na lang oefenen en ploeteren. Nee, er worden punten gescoord en van alles gewonnen na elk klein onderdeel. Het behalen van een level is niet meer voldoende; er is altijd een extraatje aan verbonden. Dit zorgt voor het verslavende effect van games, omdat er bij elke beloning dopamine wordt aangemaakt. Het gevaar is dat er minder dopamine wordt aangemaakt als er niet direct een beloning volgt en je op zoek gaat naar iets wat dit wel veroorzaakt; nog meer gamen bijvoorbeeld.

Ook in opvoeding zie ik dit vaker gebeuren. Laatst liep ik langs een moeder met zoon van een jaar of vier. Ze leerde haar zoontje fietsen. Slingerend en klungelend waren ze samen met plezier aan het ploeteren. Toen hoorde ik zoonlief ineens vragen: “Mama, wat krijg ik als ik dit straks kan?” Blijkbaar was de beloning dat hij zelfstandig zou kunnen fietsen niet groot genoeg! Volgens mij gaat er dan echt iets mis.

Op scholen zijn we denk ik ook vergeten dat onderwijs vaak betekent dat er herhaald en geoefend moet worden. Al tijdens mijn docentenopleiding werd er veel aandacht besteed aan hoe we onderwijs “leuk” moeten maken. Niks mis mee natuurlijk, maar daarin zijn we denk ik wel een beetje doorgeslagen. Ik weet nog dat ik in groep 7 maanden lang breuken moest oefenen. Ik begreep er helemaal niets van. Maar elke ochtend begonnen we de dag met een uur lang breuken maken. Na een paar weken viel er ineens een kwartje en had ik het door; Ik haalde vanaf toen elke ochtend een 10 op mijn rekenwerk. Dat gevoel van trots en blijheid vergeet ik nooit meer.

Bij de Kernvisie methode oefenen kinderen met hun ouders elke dag een kwartiertje. Ze herhalen de stof elke dag voor 3 weken. Als ze na 3 weken oefenen dan weer bij mij komen, stralen hun ogen en is hun zelfvertrouwen al een beetje gegroeid. Vol trots vertellen ze wat ze kunnen en willen het ook vaak laten zien. Dat is waar ik het voor doe: Die stralende ogen, het groeiende zelfvertrouwen en de ervaring dat leren leuk is.